زمانی که این نانوصفحات سلولزی به بتن عادی اضافه می‌شود، موجب افزایش میزان کلسیم سیلیکات هیدرات می‌شوند. این ماده محصول اصلی ترکیب سیمان پورتلند با آب است و عامل اصلی استحکام بتن محسوب می‌شود.
در آزمایشات اولیه این نانوصفحات سلولزی موجب افزایش چشمگیر استحکام سیمان شدند. درواقع با استفاده از این ماده در ترکیب بتن، برای دستیابی به استحکام یکسان، میزان سیمان مورداستفاده در هر مترمربع 40 کیلوگرم کاهش می‌یابد.
همچنین این نانوصفحات موجب افزایش تراکم میکروساختارهای بتن شده و درنتیجه پایداری و مقاومت آن‌ها را در برابر خوردگی افزایش می‌دهد. درنتیجه نیازی به تعویض قطعات بتنی در فواصل زمانی کوتاه نیست و میزان سیمان موردنیاز برای ساخت‌وساز کاهش می‌یابد.
این فناوری جدید علاوه بر کاهش انرژی موردنیاز برای تولید بتن، موجب کاهش میزان دی‌اکسید کربن حاصل از فرآیند تولید این ماده می‌شود.
اکنون محققان در تلاش‌اند تا پوششی را با استفاده از این نانوصفحات سلولزی بسازند که موجب افزایش استحکام و طول عمر بتن مورداستفاده در ساختمان‌های موجود شود.
5656
نظر شما